آخرین مطالب
امکانات وب
ابوالقاسم پاینده زادروز ۱۲۹۲ خورشیدی نجف آباد، اصفهان درگذشت ۱۸ مرداد ۱۳۶۳ تهران آرامگاه ابن بابویه تهران محل زندگی اصفهان، تهران ملیت ایران نامهای دیگر ابوالقاسم نجف‌آبادی پیشه روزنامه نگار، نویسنده، محقق، مترجم، داستان‌سرا آثار ترجمه‌ها: تاریخ طبری التنبیه و الاشراف مسعودی مروج‌الذهب و معادن‌الجوهر مسعودی قرآن
آثار
- مردکشان جوزدان
- دکتر ریش
- گردآوری و ترجمهٔ سخنان پیامبر اسلام با عنوان نهج‌الفصاحه
- ترجمهٔ قرآن
- کتاب املاء یا دستور نوشتن
- ترجمهٔ زندگانی محمد
- ترجمهٔ تاریخ سیاسی اسلام در سه جلد
- ترجمهٔ مروج‌الذهب و معادن‌الجوهر
- ترجمهٔ تاریخ طبری
- علی علیه‌السلام ابرمرد تاریخ
- قدمگاه شهرک "نون"
- ترجمه التنبیه و الاشراف (علی بن حسین مسعودی، ۱۳۴۹)
- ترجمه اسرار نیک‌بختی (اوریزان ماردن، ۱۳۳۳)
- ترجمه تاریخ سیاسی اسلام از آغاز ظهور تا انقراض دولت اموی (دکتر حسین ابراهیم حسن، سه جلد، ۱۳۱۸)
- ترجمه چرا فرانسه شکست خورد (آندره موروآ، ۱۳۱۹)
- ترجمه در آغوش خوشبختی (لرد آوری بوری، ۱۳۱۳)
- ترجمه تاریخ عرب (از فیلیپ حتی، دو جلد، تبریز، ۱۳۴۴)
- ترجمه عشق و زناشویی (نیکلا حداد، ۱۳۳۵)
- ترجمه ترجمه قوه عصبی
- تمدن اسلامی ترجمه جلد یازدهم تاریخ ویل دورانت
مرحوم علامه امینی صاحب الغدیر در تقدیرنامه‌ای به ایشان فرمودند: "این قدم برجسته‌ای است که در راه ترجمه قرآن کریم برداشته‌اید و الحق که خوب از عهده آن برآمده‌اید. آفرین بر آن خامه شیوا و بیان رسا و شیرین." ابوالقاسم پاینده علاوه بر ترجمه زیبای قرآن نثر زیبایی در ابتدای آن با عبارات زیبا و شیرین و شیوه‌ای مخصوص خود نگاشته است که مورد توجه آیت‌الله بروجردی قرار می‌گیرد. آیت‌الله حسین علی منتظری می‌فرمایند: آیت الله بروجردی از این مقدمه ابوالقاسم پاینده خیلی خوششان آمده بود و به من می‌گفت: این شخص کیست؟ و من ایشان را به آیت الله بروجردی معرفی کردم. و باز آیت الله منتظری فرمودند که شهید مطهری می‌گفت کسی که این مقدمات را نوشته به حق باید فرد بااطلاع و صاحب سبکی باشد. شادروان ابوالقاسم پاینده در سال ۱۳۳۶ موفق به ترجمه روان قرآن کریم به زبان فارسی گردید. این ترجمه که نقطه عطفی در ترجمه‌های معاصر قرآن است، هم‌چنان موفق و ممتاز به شمار می‌آید و می‌توان آن را مهم‌ترین اثر پاینده نامید.
مقدمه مفصل او بر این ترجمه نیز تحسین همگان را برانگیخت و صاحب نظران آن را اثری ماندنی در تاریخ نثر فصیح فارسی می دانند. پاینده در این مقدمه، پس از بیان نحوه آشنایی خود با قرآن و آرزوی سی ساله‌اش در ترجمه آن، به اجمال سرگذشت اسلام و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله را مرور می‌کند و سپس بخش عمده مقدمه را به مباحث قرآنی اختصاص می‌دهد.
بااین همه نقدهایی هم بر ترجمه او وارد شده که سلسله نقدهای استاد محمد فرزان از آن شمار است و پاینده آن‌ها را در چاپ‌های بعدی ترجمه خود اعمال کرد؛ البته اولین نقد منتشرشده بر این ترجمه به قلم مرتضی مطهری در مجله یغما منتشر شد.
علامه امینی نویسنده کتاب الغدیر در نامهای به مرحوم پاینده در مورد قرآن ترجمه شده ایشان نوشت: «آنچه سرمایه خیر دنیا و آخرت شماست، این صحایف است و بس. زحمتی که باید برای آن ارزشی فوق‌العاده قائل شد و تقدیر و ستایش کرد و افتخار نمود، این قدم برجسته‌ای است که در راه ترجمه قرآن عظیم برداشته‌اید و الحق خوب از عهده برآمده‌اید. آفرین بر آن خامه شیوا و بیان رسا و شیرین».
وی در مقدمه عالمانه خویش ضمن انتقاد به ترجمه‌های موجود مبنای کار خود را بر این قرار داده که از معانی قرآن آنچه را عرب عادی دریافت تواند کرد، به فارسی بیاورد. گرچه وی ترجمه خود را ترجمه‌ای تحت‌اللفظی نامیده است، اما ترجمه ایشان از قرآن کریم را باید در ردیف ترجمه‌های محتوایی قرار داد که از سبک و سیاق امروزی و همه فهم برخوردار است، حتی از ترجمه مرحوم الهی قمشه‌ای بهتر و فصیح تر است.
مرحوم پاینده در ابتدای ترجمه قرآن خویش، طی مناجاتی با خدای متعال می‌نویسد: «خدایا! من این کوششْ خاص تو کردم و این رنجْ به وفای آن نذر که با تو داشتم، بردم و از همه کسان رو به تو آوردم و دل بر تو نهادم و امید به تو افکندم و از آن لطف‌های بی کران و نظرهای نهان که تو را با بندگان هست، امید قوی دارم که این پیشکش ناچیز، در پیشگاه عزیز تو به معرض قبول افتد که احراز رضای تو ای خدای لایزال! مرتبتی مافوق مرتبت هاست.... خدایا! جان ما به نور هدایت خویش روشن کن و ما را از ظلمات آرزوها و هوس‌ها، به آن عالم صفا و وارستگی که خاص بندگان مطیع خویش کرده‌ای، راهبر باش که هر که با تو پیوست، از همگان رَست و موهبت جاویدان، این است»
منبع :ویکی پدیا
برچسب : نویسنده : ahvaz ahvaz بازدید : 183